Τρίτη 19 Νοεμβρίου 2013

ατιτλο #6

υπηρξαν
στα ονειρα που εβλεπε
με τα ματια του ανοιχτα
μολις ξεκινουσε η κλεψυδρα
να μετρα αντιστροφα
περιμενε παντα
στην επομενη διασταυρωση
ανυπομονα
μπορει και ανωφελα
μα σαν εδυε ο ηλιος
εριχνε το βλεμμα του
στον γκριζο ουρανο
αναπολωντας την πλανη
και απο στομα του
ξεφυσουσε αργα το καλοκαιρι.

Κυριακή 17 Νοεμβρίου 2013

a tribute to greek weird wave #3

-Παμε σινεμα?
-Ξερω γω.Βαριεμαι να σου πω την αληθεια.
-Καλα πριν δυο χρονια πηγαινες σχεδον καθε Σαββατο,αν δεν κανω λαθος και τωρα που σου το προτεινα εγω μια φορα μου λες οτι βαριεσαι?
-Οχι δεν κανεις λαθος.Αλλα υπηρχε λογος τοτε..
-Τι λογος....?
Ααααααααα......Ναι,ναι,ναι.....Τωρα θυμηθηκα...Ηταν τοτε που τα χες
μπλεξει με κεινη την κουλτουριαρα και σε ετρεχε συνεχεια σε κατι σινεφιλ προβολες...Τοτε που σε φωναζαμε Δημητρη Γαμικα απο τον Δανικα τον κριτικο κινηματογραφου.....Χαχαχαχαχα....Ωραιες εποχες....
-Τιιιιιι?Πως με φωναζατε?Αυτο το τελευταιο δεν το ξερα....
-Ελα μωρε πλακα καναμε.Αφου ειχες δει και συ τα απαντα παγκοσμιου κινηματογραφου μπας και την πηξηξεις
-Αληθεια ειναι αυτο.Μεσα σε ενα τετραμηνο ειδα πανως απο εικοσι ταινιες.Ολους του μεγαλους δημιουργους Ταρκοφσκι,Μπονιουελ,Τατι,Τριφω,Χιτσκοκ,Πολανσκι,Φασμπιντερ,Παζολινι,Κιουμπρικ...
-Τελικα εγινε τιποτα μεταξυ σας ή τζαμπα κοπηπαν τοσα εισητηρια?
-Κοιτα κατι πηγε να γινει μια δυο φορες αλλα τζιφος δεν ψηνοτανε.Ετσι λοιπον πηρα τη μεγαλη αποφαση.
-Τι εκανες?
-Ειπα να κινηθω στον αιφνιδιασμο.
-Αιφνιδιασμο?
-Ναι ενα βραδυ μου προτεινε να παμε να δουμε ενα μεταμεσονυκτιο αφιερωμα τριων ταινιων ενος Ινδου σκηνοθετη-δε μου ρχεται τωρα το ονομα του-σε εκεινο το σινεμα που ειναι στον κεντρικο δρομο κοντα στο σπιτι σου.Σκεφτηκα πως αυτη ηταν η μεγαλη μου ευκαιρια.Ειπα πως εκεινη την ωρα σε εκεινη την αιθουσα μεσα στο σκοταδι που δε θα χει και κοσμο οποτε θα μα στε ανετα,θα κανω κινηση να τη φιλησω.Και ολα πηγαιναν βαση σχεδιου μεχρι που λειτουργησε ο ασταθμητος παραγοντας.
-Τι συνεβη?
-Αφου εχουμε βγαλει τα εισητηρια-εμεις οι οι δυο ημασταν ολοι και ολοι και ο ιδιοκτητης-και περιμενουμε να μπουμε εκεινη ειδε το μινι μπαρ που λειτουργουσε στο σινεμα να ετοιμαζεται να κλεισει.Τοτε εγινε το μοιραιο λαθος.
-Δηλαδη?Λεγε ρε μαλακα με εσκασες!
-Με ρωτησε αν ηθελα να παρουμε ποπ κορν και πριν προλαβω να πω οτιδηποτε εκεινη ειχε ηδη φτασει στο μπαρ και ειχε παρει μια τεραστια κουτα ποπ κορν τα οποια ηθελες τουλαχιστον μια μερα για να τα φας!
-ΟΚ αλλα...Ακομη δεν καταλαβα...Γιατι δεν λειτουργησε το σχεδιο?
-Ε τι γιατι δε λειτουργησε?Γιατι με που μπηκαμε στην αιθουσα και κατσαμε να δουμε την πρωτη ταινια εκεινη ανοιξε την αγκαλια της εβαλε μεσα τη γαβαθα με τα ποπ κορν και αρχιζε να τα καταβροχθιζει.Ηταν τοσο γεματη η καθε μπουκια που συνηθως πολλα ποπ κορν επεφταν απο το στομα της πανω στο κασκολ της στον παντελονι αναμεσα απο τα ποδια της ακομη και στο πατωμα.Και να ηθελα να τι φιλησω με το ρυθμο που ετρωγε ηταν αδυνατο.Προσπαθησα μονο μια φορα μετα απο μια παυση που εκανε αλλα την ωρα που πηγα να την πλησιασω βουτηξε το χερι στην κουτα πηρε μερικα ποπ κορν και μου τα εβαλε με βια στο στομα λεγοντας μου :"Αχ τελεια δεν ειναι???"
-Απιστευτο μου φαινεται.Πολυ κακος συγχρονισμος παντως.Καλα και αυτη δε λυσαξε με τοσο αλατι?
-Οχι συνεχιζε ασταματητα.Καπου στο ενδιαμεσο επινε λιγο νερο και παλι επεστρεφε δυναμικα.Βεβαια προς μεση της δευτερης ταινιας το ειχε σχεδον αδειασει.
-Ωραια.Γιατι δε χωθηκες τοτε?
-Επειδη αρχισα να απογοητευομαι και να πειθομαι οτι δεν προκειται να γινει τιποτα ειχα αρχισει να παρακολουθω την ταινια.Οπως εδειχνε λοιπον ενα δεκαπενταλεπτο μονοπλανο ενος πατερα που αποχαιρετουσε το παιδι του που θα εφευγε απο το χωριο που εμενε για να παει στην πολη και του εκανε δωρο μια αγελαδα,λιγο απ την κουραση που ημουν απο νωρις το πρωι ορθιος,λιγο απ την αργοσυρτη και χωρις δραση αφηγηση του σκηνοθετη,λιγο απ το κρατς κρατς που εκανε καθως μασαγε...Με πηρε ο υπνος τελικα!
-Καλα και συ στο χειροτερο σημειο πηγες και κοιμηθηκες.Ειχες φτασει πολυ κοντα.Και μετα τι εγινε?
-Μετα δε θυμαμαι και πολλα.Με ξυπνησε ο ιδιοκτητης του σινεμα οταν ειχαν ηδη ανοιξει τα φωτα κατα τις πεντε το πρωι και μου ειπε πως η προβολη τελειωσε και πως επρεπε να κλεισουνε και γω να φυγω.
-Να φυγεις?Μονος σου ησουνα?Η αλλη?
-Εφυγε πριν απο μενα μαλλον οσο κοιμομουνα.Απο οτι με διαβεβαιωσε και ο τυπος με το σινεμα ετσι εγινε πριν τελειωσει η τριτη ταινια.
-Ετσι απλα χωρις να σε ξυπνησει?Χωρις να σου πει τιποτα?
-Ναι ετσι ακριβως.
.Μετα ομως δεν ξαναεπικοινωνησε μαζι σου?
-Ναι.Επικοινωνησε.Το επομενο μεσημερι μου εστειλε ενα μακροσκελες μηνυμα το οποιο μεταξυ των αλλων ειχε ενα τονο ειρωνιας λεγοντας μου πως ειμαι ενας αχρειος,που δε σεβεται τιποτα,που δεν εχει ιδεα απο τεχνη και σαν μην εφταναν ολα αυτα οτι ροχαλιζα κιολας καταληγωντας πως δεν θελει να την ξαναενοχλησω και οτι τελειωσαμε.
-Εσυ της απαντησες μετα?Δεν επρεπε να το αφησεις να περασει ετσι.
-Το σκεφτηκα προς στιγμην αλλα ηθελα να της πω κατι πνευματωδες που να συνδυαζει τα ποπ κορν,τη βουλιμια της και το αφιερωμα που ειδαμε αλλα δεν μου ηρθε καποια καλη ατακα-ηταν αντικειμενικα δυσκολο να συνδυασεις αυτα τα τρια-και τελικα αποφασισα να μην ξανασχοληθω.

Πέμπτη 14 Νοεμβρίου 2013

a tribute to greek weird wave #2

-Πως τα περασες χθες στο παρτυ?
-Καλα μωρε...Eνταξει μη φανταστεις....Βασικα χαλια ηταν....Καλυτερα που δεν ηρθες.
-Γιατι?
-Επαιζε αθλια μουσικη.Σκεψου οτι εβαλε απο industrial μεχρι Ρουσλανα.Ειχε χαθει τελειως η μπαλα.Το πιο παραξενο ομως ηταν μια κοπελα ψιλογκοθου με εντονο βαψιμο,μαυρα ισια πολυ μακρια μαλλια και νυχια βαμενα μαυρα που φοραγε μια μπλουζα Ιron Μaiden,μινι φουστα διχτυωτο καλσον και κοθορνους,total-black στυλ που οσο επαιζε το "Τears οf the dragon" χαμουρευοτανε με ενα τυπο και δεν πηρε πρεφα και αρκετα πιο μετα που εβαλε τη Ροζα του Μητροπανου τον εσπρωξε μηχανικα σηκωνοντας τα χερια και λεγοντας δυνατα:"Πωωωω το τραγουδι μου" και ξεκινησε να χορευει ζειμπεκικο!
-Πρεπει οντως να ηταν πολυ περιεργο!Και ο τυπος τι εκανε?
-Ξαφνιαστηκε αρχικα αλλα μετα εκατσε στα γονατα και της χτυπαγε παλαμακια.
-Καμια αλλη γκομενα δεν ειχε?
-Ναι ολο και κατι επαιζε.Γνωρισα και γω μια κοπελα.
-Ελα ρε!Ωραια ωραια?
-Τι να σου πω δε τη θυμαμαι πολυ καλα.Ειχε παντως πολυ μεγαλα αυτια.
-Καλα και εσυ στα αυτια την κοιταγες?
-Δεν το εκανα επιτηδες.Απλα ειχα πιει το κωλο μου,ζαλιζομουνα παρα πολυ και για να μην λιποθυμησω ειχα επικεντρωσει το βλεμμα μου στα αυτια της που προεξειχαν.
-Και τι λεγατε?
-Ξερεις μωρε τα κλασσικα με τι ασχολεισαι,απο που εισαι,που μενεις,παιζει να με ρωτησε και κατι για το ζωδιο μου αλλα δεν ειμαι σιγουρος αν αυτο συνεβη σε αυτο το παρτυ ή σε καποιο αλλο παλιοτερα.Επισης σε καποια φαση μου ειπε οτι εχει και γκομενο αυτο το θυμαμαι ξεκαθαρα.
-Ενταξει και τι σε νοιαζει.Δικο της προβλημα!
-Οχι μονο δικο της.Βασικα μου ειπε οτι ο φιλος της ασχολειται επαγγελματικα με πολεμικες τεχνες και πιο συγκεκριμενα με το muay-thai και πως την ζηλευει γενικα παρα πολυ και γενικα ειναι πολυ κτητικος και την εχει κουρασει ολη αυτη η κατασταση που ολοενα χειροτερευε.Πριν κανα χρονο μου εκμυστυρευτηκε πως ειχε πλακωσει στο ξυλο,σε ενα μπαρ,εναν αντρα που καθοταν απεναντι με μια αλλη παρεα μονο και μονο επειδη την κοιταζε εντονα.Τελικα του εσπασε δυο δοντια,του εκαναν εφτα ραματα τρια στο κεφαλι και τεσσερα στο φρυδι συν ενα σπασμενο ποδι.
-Σοβαρολογεις???Νοκ αουτ τον εβγαλε το δολιο.Κατσε ο terminator δεν ηταν στο παρτυ μαζι της?
-Ευτυχως οχι.Φανταζεσαι να μας εβλεπε να μιλαμε σε στενο τετ-α-τετ?Ουτε να το σκεφτομαι δε θελω!Μου ειπε πως ειχε αγωνες και ηταν κουρασμενος για αυτο δεν ηρθε.Ωστοσο της ειχε κανει ηδη τρεις κλησεις και ηταν δεν ηταν μια ωρα που ειχε ερθει.
-Αμα καταπιεζεται τοσο ομως γιατι δε χωριζει?
-Το ιδιο τη ρωτησα και γω.Kαι ξερεις τι απαντησε?
-Τι?
-Οτι ειναι πεντε χρονια μαζι και οτι οσο και αν παραφερεται εκεινος καμια φορα ξερει πως το κανει επειδη την αγαπαει και φοβαται μη τη χασει.Και πως και αυτη τον αγαπαει πολυ γιατι εχουν περασει πολλα.Κατα βαθος μου ειπε ειναι ενα κομματι μαλαμα.Πριν κανα δυο μηνες που βγηκε δευτερος στο πανελληνιο του muay-thai της εδωσε το μεταλλιο του και μια φωτο του απο το βαθρο-την ωρα της απονομης-που εγραφε:"Στη μικρη ζουζουνα μου που μου δινει δυναμη να συνεχιζω να αγωνιζομαι".Το μεταλλιο το κρεμασε πανω απο το κρεβατι της και τη φωτο την τοποθετησε στο ντουλαπι της βιβλιοθηκης διπλα με κατι αλλες φωτο που ειναι μαζι σε διακοπες στη Σκιαθο,με μπλου τακ μαλιστα για να μπορει να την ξεκολλαει οποτε θελει χωρις να κινδυνευσει να τη σκισει και να μπορει να δειχνει την αφιερωση.

Τρίτη 12 Νοεμβρίου 2013

a tribute to greek weird wave

-Ο γειτονας μου ειναι τελειως μαλακας.
-Γιατι?
-Γιατι καθε φορα που θελει να μιλησει στο τηλεφωνο βγαινει στο μπαλκονι που ειναι κολλητα απο το  δικο μου και ουρλιαζει κυριολεκτικα και ειναι σαν να τον ακουω μες το αυτι μου.
-Μπορει να μην εχει σημα μεσα στο διαμερισμα.
-Μα δεν ειναι μαλακας μονο επειδη μιλαει δυνατα στο τηλεφωνο.Ειναι προκλητικα αναγωγος εν γενει επειδη βαζει τερμα τη μουσικη καθε μεσημερι,μετακινει επιπλα,ανοιγοκλεινει τις πορτες αποτομα,κανει θορυβους οποιασδηποτε αντιληπτης συχνοτητας.Ακομα και οταν πηδαει τη γυναικα του ακουω τα βογκητα τους,το πιστευεις?
-Ωραια!Με την ιδια λογικη το ιδιο απαραδεκτος ειναι και ο κατασκευαστης που εφτιαξε την πολυκατοικια χωρις ηχομονωση,το ιδιο ηλιθιος εισαι και συ που πηγες και νοικιασες το  συγκεκριμενο διαμερισμα παροτι οι προδιαγραφες του ηταν αντιστροφως αναλογες της τιμης του.
-Το νοικιασα εκει γιατι ηταν κοντα στη δουλεια μου.
-Ναι,για την οποια αλλαζεις δυο συγκοινωνιες για να πας και θες μιση ωρα μεχρι να φτασεις.
-Ισχυει αλλα για αυτο δε φταιει το σπιτι.Φταιει η δουλεια ή μαλλον η περιοχή στην οποια βρισκεται η δουλειά μου που δεν καλυπτεται επαρκως απο το μεταφορικο δικτυο,παροτι πυκνοκατοικημενη.Με τα ποδια βεβαια ισως να 'ναι και πιο κοντα.
-Τοτε γιατι δεν πας με τα ποδια?
-Κοιτα το εκανα μια φορα αλλα αποδειχτηκε οτι και αυτη η ιδεα δεν ηταν τοσο καλη.
-Δηλαδη?
-Ακου να δεις τι συνεβη.Εκεινη τη μερα αργησα να ξυπνησω και οταν εφτασα στη σταση να παρω το λεωφορειο το ειδα να απομακρυνεται προσπαθησα να το προλαβω μα δεν τα καταφερα οριακα και μετα επειδη αγχωθηκα μην αργησω στη δουλεια και μου κανουν παρατηρηση αρχισα να τρεχω σαν τον Μπολτ!Ε και μολις εφτασα τελικα στο γραφειο ημουνα μουσκεμα στον ιδρωτα,το πουκαμισο μου ειχε βγει το μισο εξω απο το παντελονι και το ενα μου παπουτσι ειχε γεμισει λασπες επειδη λιγο νωριτερα ειχα πατησει σε μια λακουβα με βρωμονερα,απο τη βιασυνη μου δεν την ειδα ποτε.Εκεινη ακριβως την ωρα μπηκε μεσα προισταμενος μου και μολις με αντικρυσε αναμαλλιασμενο και καταιδρωμενο σε αυτη τη τραγικη κατασταση με κοιταξε με εκεινο το θεσμικα βλοσυρο υφος που απαιτειται να εχεις για να γινεις προισταμενος και μου ειπε πως δεν θα ανεχτει να με ξαναδει ετσι.Και απο κει που θα τη γλιτωνα μια μικρη επιπληξη-και αυτο αν είχαν καταλαβει οτι ελειπα-επειδη θα ειχα αργησει περιμενοντας το επομενο λεωφορειο,οριακα κοντεψαν να με απολυσουν.

Δευτέρα 4 Νοεμβρίου 2013

baia

αν εξαφανιστουν τα χρωματα
και ο αερας φυσηξει μακρια
ολες τις μυρωδιες απ τα λουλουδια
οταν οι βραχοι αποκρουσουν
τα τελευταια κυματα
τα αστερια οταν σβησουν
τι θα απογινουνε αραγε οι ποιητες?
μη κλαις γλυκια μου!
θαρρω πως θα τα καταφερουνε!
οπως οι στρατιωτες μετα το πολεμο
αναζητουν ενα καινουργιο τοπο
για να επιστρεψουν
ατενιζοντας τον οριζοντα
αποδρωντας απ το σημερα
οχι ομως εδω
οχι σαν τοτε
μα σε μια ζηση αλλοτινη
στην ακρη ενος θαυματος.

Δευτέρα 21 Οκτωβρίου 2013

LP

escape from this town
sick and tired
living my life in the backround
among these ugly faces
full of nonsense and arrogance

where I've been for so long?
it's all past now,it's gone
i don't care anymore
if this problem can be solved
i should not get involved

leave back this town
sprout up flowers on my crown
the more you know the less you trust
beautiful things never last

where I've been for so long?
it's all past now,it's gone
i don't care anymore
if this problem can be solved
i should not get involved

Κυριακή 20 Οκτωβρίου 2013

μιλησε μου για τον ηλιο,για ασυλληπτες ταχυτητες

οι μερες κυλουν τοσο γρηγορα
οπως οι βαλιτσες
στους ιμαντες των αεροδρομιων
και ενω καταβαθος θα επρεπε
να ειμαι χαρουμενος για το μεγαλο ταξιδι
που ετοιμαζομαι να ξεκινησω
καθε μου σκεψη πεταει πανω απο σενα
ισως πολυ μακρια απο δω
σε ενα διαφορετικο κοσμο
να υπαρχει μια ακομη ευκαρια
για να φτασω λιγο πιο κοντα σου

οι μερες κυλουν τοσο γρηγορα
οπως οι εικονες που βλεπεις
απο το τζαμι του αυτοκινητο που τρεχει
νομιζω πως καθε πολεμος ειναι ανισος
οταν δεν ξερεις γιατι και ποιον πολεμας
μαλλον ειναι η ελειψη των χρωματων
που δημιουργει αυτη την αισθηση
σε μενα μα και σε ενα σκυλι
που ψαχνει λιγη θαλπωρη
καθως περιφερεται ασκοπα
στις μεγαλες λεωφορους

οι μερες κυλουν τοσο γρηγορα
οπως το ρευμα διαρεεται
μεσα σε καθε κλειστο κυκλωμα
μια καλη ιδεα
μια εμπνευση
ειναι αραγε ικανη να με σωσει?
και υστερα ολα εκεινα
τα χαστουκια που δεχτηκα
για να καταλαβω τι παει να πει ζωη
δεν μου αφησαν παρα μονο
δαχτυλιες στο προσωπο.

ατιτλο #5

αργα κυλησαν
αυτες οι νυχτες
που δε συναντηθηκαμε
αφησαν μονο σκεψεις
αλλες ομορφες
αλλες οχι
ξημερωνει ομως
κοιτα
μια ελπιδα ξεπροβαλλει
μεσα απ'τα συννεφα
μια αχτιδα φωτιζει
ολα τα πρωινα χαμογελα.

Δευτέρα 23 Σεπτεμβρίου 2013

ευρετηριο

Aserepan
Από τη Βικη-παιδεια(ναι αυτη με τα λουκανικα),την ελευθερη εγκυκλοπαιδεια

Ο Aserepan di Maria Malafuerte (29 Ιουλιου 1899-17 Ιουνιου 1936)-γνωστος και ως "Pan"-υπηρξε κεντρικο προσωπο του αναρχικου κινηματος στην Ισπανια του οποιου και ηγηθηκε κατα τη διαρκεια του Ισπανικου Εμφυλιου.

δημοτικη ποιηση

δε φτανει να μετρησεις ως το χιλια
ολης της θαλασσας τα απειρα κοχυλια
εκει διπλα στεκουν στην καυτη αμμουδια
καστρα που χτιστηκαν απο μικρα παιδια
κι ολοι αναζητουν μια ανασα,μια δροσια
πεφτουν στα νερα για μια βαθια βουτια
ετσι περασε το φετινο καλοκαιρι
χαθηκε,εσβησε σα μακρινο αστερι
πεταξα και γω οπως ενας γλαρος
το δρομο μου θα δειξει αλλος ενας φαρος.

καρρεντ

φυσαει κοντρα
χαλαει τα ωραια μας μαλλια
αυτο εδω ισοδυναμει
με τεραστια συμφορα
μερες σηψης
ασκησης βιας
ρολος πρωταγωνιστικος
σε θεατρο βλακειας
αστραφτερα χαμογελα
ευφανταστες δικαιολογιες
τακτικες του παρελθοντος
σε καποιους φερνουν νοσταλγιες
σα λιγο φως που μοιαζει
απιαστο προνομιο
παλι θα πεσουμε
στο επομενο εμποδιο
εγω εδω
εσυ εκει
μα ακομη δε καταλαβες
πoια ηταν η φυλακη.

Παρασκευή 13 Σεπτεμβρίου 2013

aserepan II

εγω σε ρολο ψυχολογου
και 'συ στην πολυθρονα
στον καναπε το κρεβατι
ή και στο πατωμα
να αναζητας ακομη
το νοημα της πιστης
στον αορατο ανθρωπο

το χειροτερο εγκλημα
που διεπραξες ειναι
απεναντι στον εαυτο σου
ξανα και ξανα χωρις αλλοθι
ομως μην περιμενεις πια την επιεικεια
που εδειξες εσυ καποτε
παψε λοιπον να εχει αυταπατες
γιατι αυτοι εκει εξω δεν μαθανε ποτε
την τεχνη της συγχωρεσης

πικρος καφες
που σε βαραει στα μηνιγγια
οι μεγαλες αληθειες
καθε αθωο ψεμα
απυθμενο πηγαδι
που καταληγει στην αβυσσο
και η αναβολη του μοιραιου
εγγυμονει ρισκα σε καθε γωνια
σαν τρενο σε αφυλακτη διαβαση

για αυτο παρ'το αποφαση ψηλε
πως οι επαναλαμβανομενες προβολες
ονειρων θερινης νυκτος
κοστιζουν ακριβοτερα
απ οτι περιμενες
και οι συνειδητοποιημενες πορνες
δεν εδωσαν ποτε αναφορα
σε κανεναν πουστη.

Δευτέρα 2 Σεπτεμβρίου 2013

ατιτλο #3

εσυ που χαλας την ηρεμια
του πρωτου δροσερου μεσημεριου
με την φωνη σου ως αλλη σουμπρετα υψιφωνος
επειδη αυτος καταστρεφει τη ζωη του
μαζι και τη δικη σου
με χιλιους δυο τροπους

καποτε ολοκληρα ποταμια
εκβαλανε κατω απο τα ποδια σου
με ενα του κοιταγμα
ενα του αγγιγμα
στα στενα μαρκαρισματα
στα πισω καθισματα

τωρα τα ξεχνας ολα
και αυτος θυσιασε πολλα
μα ποτε κανεις δεν ξεφυγε απ τη φυση του
τελικα η αγνοια μπορει να μη σωζει παντα ζωες
ισως για αυτο τωρα και εκεινος
αναζητα αλλου τις προσκαιρες αποδρασεις απ' το τιποτα

αυτο ειναι ο κυκλος της φωτιας
ενας ατερμονας βρογχος
η αγνωστη αιτια του κακου μεσα στον κοσμο
ομως διαολε δεν εχεις πια καμια δικαιολογια
και εγω εχω μοναχα μια ερωτηση να σου κανω
" δηλαδη τι περιμενες; "

Κυριακή 18 Αυγούστου 2013

onlytree

   Ουτε και σε μενα αρεσει αυτη η πλευρα του δωματιου που κοιταζουμε τωρα.Ειχες παντοτε πολλες ενδιαφερουσες ιδεες για το πως επρεπε να γινεται η αναδιαταξη ομως εγω προτιμουσα την οψη της ελευθεριας μπροστα στα ανοιχτα παραθυρα.Ηταν ακομη ενα σημειο τριβης αλλα δεν εδωσα τη δεουσα σημασια καθως προσποιουμουν πως δε με νοιαζει σε επαναληψη.
   Δυστυχως σημερα εκεινος ελειπε.Την προηγουμενη φορα μας κραταγε συντροφια και οση ωρα εσυ συζητουσες μαζι του για τη χωροταξια και κατι αλλο που δε συγκρατησα εγω μελετουσα με σκεπτικισμο τις γωνιες του προσωπου του.Μαλλον ειναι σκληρο να συνειδητοποιεις πως και αυτος οταν μας κοιταζει σκεφτεται απο μεσα του πως ειμαστε ακομη δυο μακρινοι επισκεπτες απο το γαλαξια της Δινης που προσεδαφιστηκαν στην περιοχη του με μοναδικη αποστολη να τον φερουμε σε δυσκολη θεση με τη φλυαρια μας.Η συμφιλιωση ομως ηρθε λιγο αργοτερα οταν φτασαμε σε εκεινο το μερος με τα φωτα τη φασαρια και τη μουσικη.Εγω παρολο που δεν αντιληφθηκα το μεγεθος της μετατοπισης σε αντιθεση με σενα  νομιζω πως εβλεπα μπροστα μου πια ξεκαθαρα τι δε λειτουργησε και αυτη τη φορα.
   Κατα τα αλλα ο καιρος ηταν αιθριος ολες αυτες τις μερες.Τι και αν εκεινο το αγορι που ανεβοκατεβαινε με το δισκο στο χερι ακουγε τον ηχο της βροχης εσωτερικα με αντηχηση.Δεν ξερω ειλικρινα ποιος φταιει για αυτο ισως να εχω βαλει και εγω το χερακι μου.Αν ημουν περισσοτερο αιθεροβαμων ολα αυτα τα χρονια τωρα ισως να μπορουσε τουλαχιστον να χαμογελα μπροστα σε ολη αυτη τη γελοιοτητα του τελευταιου κυριως διαστηματος που λαμβανε χωρα καθημερινα μπροστα στα ματια του οπως και πισω απο την πλατη του σε δευτερο χρονο.
   Την επιστροφη ωστοσο δεν τη θυμαμαι πολυ καλα.Την πρωτη φορα ειχε αφορητη ζεστη και τη δευτερη ηταν νυχτα.Το μονο κοινο ειναι πως η καμερα εγραφε σε γκρο πλαν απ το πισω καθισμα.Λιγο πριν ξαναχαθουμε καταφερα και σου ειπα αυτο που ηθελα.Ελπιζω να σε ξαναδω αυριο.



Τρίτη 9 Ιουλίου 2013

λιτανεια

"ακανθο" τον φωναζαν
αλλα κανεις δε γνωριζε
το πραγματικο του ονομα
και αυτος ο μικρος θανατος
ηρθε αξαφνα το σουρουπο
και εφερε για δωρο
ενα καλαθι γεματο
με παραισθησιογονα φυτα
για να σπρωξει μπροστα
τη μοιρα που ειχε αγκυλωσει
να οδηγησει παλι
αυτο το αλαλαζον πληθος
στην επομενη μεθεξη.

Σάββατο 6 Ιουλίου 2013

bruacr

Α/διαφορια
Ν/ωθροτητα
Τ/ελματωση
Ι/διορρυθμια
Μ/νησικακια
Λ/ιποψυχια
Π/αρασιτισμος
Ο/υδετεροτητα
Σ/τειροτητα

D.O.D.

it won't be easy
maybe it's wrong
we must stay awake
for all the night long
somehow ignore your fears
continue to dry your tears
take courage
have self control
immerse your senses
as the darkness falls
sharpen your knife
even if the game is crooked
you have to fight for your afterlife
don't overlook
and please never forget
the prayer we used to tell
cause it's a long way until hell.

Σάββατο 29 Ιουνίου 2013

mis

ενα λαθος ηταν 
παει περασε
ενα λαθος
που κανει πως το ξεχασε
αρκει απο μονο του
να αλλαξει τη τροχια
τα δυο μερη τωρα
θα ζουνε χωριστα
μα ειναι κριμα
θα ελεγε κανεις
αυτες ειναι οι απωλειες
για τις αληθειες
που τολμησες να πεις
για αυτο και εγω 
καταληγω στο εξης:
"ο ορκος της σιωπης
ειναι ο χρυσος κανονας
για να το καταλαβω περασε
σχεδον ενας αιωνας."

Τρίτη 25 Ιουνίου 2013

δεν υπαρχει δε μπορω/δεν υπαρχει δε θελω/δεν υπαρχει τιποτα πια

  "Περιεργη αισθηση να επιστρεφεις στον τοπο του εγκληματος"σκεφτηκε καθως οι βολβοι απο τα ματια του στριφογυρνουσαν στο χωρο σαν τις μπιλιες στη λοταρια προσπαθωντας να μην ριξει το βλεμμα του πανω σε κεινη.Ηταν αλλωστε η πρωτη φορα που πηγαινε στο ιδιο μερος μετα απο αυτη τη μερα που της ειπε ολα οσα αισθανοταν.Μεχρι και σημερα  δεν ειχε ξεκαθαρισει μεσα του αν ηταν το θυμα ή ο θυτης σε αυτη την ιστορια.Αυτη τη φορα σκοπιμα δε της απηυθηνε το λογο  ή μπορει και οχι γιατι το κορμι του ειχε παγωσει αν και το καλοκαιρι ηδη ειχε αρχισει τις πρωτες επελασεις.Η πιθανοτερη εξηγηση που μπορουσε να δωσει ηταν ο κλιματισμος που λειτουργουσε στο καφε μα απο την αλλη πλευρα ολο αυτο το ψυχος μπορει οφειλοταν να στη μνημη του που ανακαλουσε ξανα και ξανα το χειμωνα που περασε μακρια της.
  Τις περισσοτερες μερες δεν ελεγε να σηκωθει απο το κρεβατι αν δεν πηγαινε τουλαχιστον μεσημερι. Ευτυχως βεβαια υπηρχαν και αυτες οι εξετασεις που οσο και αν δεν τις γουσταρε ηταν ενα κινητρο για να διατηρει σταθερο ενα προγραμμα και να μπαiνει  παλι σε νεους κυκλους ασχολιες και ωραρια.Eνας αντιστροφος τροπος να ξεχνας ή για την ακριβεια να μην θυμασαι.Οι πιο δυσκολες στιγμες ομως ερχονταν μαζι με τα βραδια.Αργοσυρτα περπατουσε παλι στους ιδιους δρομους και βυθιζοτανε μεσα στο σκοταδι τους.Δεν τον τρομαζε κατι τετοιο.Αλλωστε το ειχε κανει πολλες φορες στο παρελθον για αντιστοιχους λογους.
    Υστερα επεστρεφε στο σπιτι εξουθενωμενος ψυχη τε και σωμα τι.Τοτε μονο ξεκιναγε να καταγραφει,να αποτυπωνει ολα αυτα που συνεβησαν μεσα στη μερα ολα οσα θα τις διηγουνταν αν μπορουσε να βρισκεται  κοντα της.Ξερεις απο κεινες τις φανταστικες ιστοριες που συνηθιζε να λεει που δεν μπορουσες να αντιληφθεις που σταματαει το ψεμα και που αρχιζει η αληθεια και το αντιστροφο.Και τη φανταζοταν να γελαει οπως κανει τωρα που στεκεται απεναντι του και να γελαει και αυτος απο ικανοποιηση που καταφεραν να εχουν ακομη μια καλη στιγμη.
    Ωστοσο για να ειμαι ακριβης δεν ειμαι και απολυτα σιγουρος αν ο τυπος σκεφτηκε κατι απο ολα αυτα που σας περιεγραψα πιο πανω ή αν απλα βαριοταν.Μπορει παλι να βγαζω βεβιασμενα συμπερασματα κρινοντας εξ ιδιων τα αλλοτρια.Τελος παντων αυτο που ισως εχει μια καποια σημασια ειναι πως μολις τωρα συνελαβα μια τρομερη ιδεα για ενα νεο μου κειμενο που θα πραγματευται τη βια στα γηπεδα.Πο#@$α μπαλα και καρατε δηλαδη.Ατιμο πραγμα η εμπνευση τελικα να ερχεται παντα εκει που δεν την περιμενεις.Τι να πεις...



Τρίτη 11 Ιουνίου 2013

w.t.p.

θελοντας και μη
χωρεσαμε και σ αυτη
την εποχη
σαν το νερο πηραμε
το σχημα του δοχειου
που μας εριξαν
και το σφραγισαν
για να μην περναει αερας
υπομειναμε πολλα
για να εξασφαλισουν
ελαχιστα
δεχτηκαμε προσβολες
χλευασμους
ολη την αγενεια
με ενα περιτυλιγμα
μιας υπευθυνοτητας
και ενος πλασματικου
ενδιαφεροντος
που το ανοιγουμε τωρα
και βρισκομαστε αντιμετωποι
με την απωλεια του νοηματος
καθως τελειωνουν και αυτα
τα ψεματα
αντι να υψωσουμε το οποιο
αναστημα μας απεμεινε
προτιμαμε να
μενουμε αδρανεις
και περιμενουμε μια νεα πτωση
για να μετακινηθουμε ξανα
μεσα στο χωρο.

Δευτέρα 10 Ιουνίου 2013

reversals

σκηνη 4η
εξωτερικο/ο steve και η mary συζητουν στο προαυαλιο/νυχτα
(απο πισω ακουγεται ζωντανη μουσικη και ο κοσμος που μιλαει)

Steve
που ησασταν?
Mary
ειχαμε παει τουαλετα
Steve
και γιατι κανατε τοση ωρα?
Mary
ειχε παρα πολυ κοσμο
Steve
μεχρι να ερθετε εφαγα τρια
σουβλακια και ηπια μιση μπυρα
Mary
αληθεια?
Steve
αληθεια,τελικα ο χρονος ειναι πολυ σχετικος...

Τετάρτη 5 Ιουνίου 2013

κωσυ

ζουμαροντας
στο κοντραστ των συναισθηματων
μεσα απο πολωτικο φακο
καλυπτεται στιγμιαια
η επιθυμια του ατομου για αναπλαση

συμπιπτει απολυτα
με τον περιφημο ορισμο του εκστασιασμου
ως η παρατηρηση καμπυλων γραμμων
που μπλεκονται εξαντλητικα η μια μεσα στην αλλη
και καταληγουν σε υδροκεφαλα οντα
σαν σχεδια του Νick Βlinko

δημιουργουν μια περιεργη οικειοτητα και συνειρμους
οπως εκεινη η αφισα που απεικονιζε
μια οαση με ενα φοινικα
και μια λεζαντα απο κατω που εγραφε:
"η Αιθιοπια τρωει τα παιδια της".


Κυριακή 2 Ιουνίου 2013

six cold feet of ground

καθε φορα
που εγκαταλειπω τη μνημη μου
ελπιζω να ειναι η τελευταια
μα αφηνω παντα ιχνη πισω
σκοπιμα για να μπορω
να επιστρεφω παλι
να φορτωνω με σκεψεις
το αδειο μου κεφαλι
φανταζει στα αληθεια
σαν τοιχος ψηλος
απροσπελαστος
θα σχεδιασω πανω του μια πορτα
και θα περασω απο μεσα
υπαρχουν λυσεις για ολα τελικα
υπαρχει και μια αλλη εκδοχη
αυτης της πραγματικοτητας
που περιμενει ανυπομονα
να μας τυλιξει μεσα της
να εξαφανισει τα σημαδια
απ τις πληγες μας ανοιξε
αυτη η βροχη απο υποσχεσεις
ποτισε τη γη και γεννησε
προσδοκιες που εμοιαζαν με τερατα
ετσι αυθαιρετα λοιπον γραφω
αυτους τους τιτλους τελους τωρα
και ειμαι βεβαιος πια
πως αν πεθαινα σημερα
θα προτιμουσα να κοιταζω εσενα
αντι για το ηλιοβασιλεμα.

Πέμπτη 30 Μαΐου 2013

εγωκεντρικη εξισωση

η οπτικη ευκρινεια
αναγκαζει τη θεαση
να εξυπηρετει τις λεπτομερειες
που σε διαφορετικη περιπτωση
δεν θα ειχαν καμια θεση
οι μαζες διασπωνται
μετα απο καθε χωρισμο
ισως τελικα αυτη να ειναι
η μοιρα των πολεων
αλλαγες που δεν οδηγουν πουθενα
και στο τελος αυτης τη διαδρομης
νιωθω αυτη τη διαυγεια
μαλλον τωρα ξερω
καταλαβαινω καλυτερα
πως το ταξιδι που φανταστηκα
και σχεδιαζα για χρονια
δε διαρκει παρα μονο λιγα δευτερολεπτα.

Δευτέρα 27 Μαΐου 2013

24/επετειακο


24 ωρες εχει μια ημερα
24 γραμματα εχει η ελληνικη αλφαβητος
24 καρε ανα δευτερολεπτο βλεπουμε στο κινηματογραφο
24 καρατια εχει ο καθαρος χρυσος
24 χρονια ανθρωπος
24 χρονια μαλ@&#%

τι 24 ρεεεεεε....που θα λεγε και ενας φιλος...

Τετάρτη 22 Μαΐου 2013

αδιαφορια


ειμαι ενημερος
για την κατασταση σου
θα επιληφθω
επι του θεματος
κ θα εχω υποψιν μου
αυτο που μου ειπες
αλλωστε με απασχολει ιδιαιτερα
η περιπτωση σου
και θα σε ειδοποιησω
μολις εχουμε καποια εξελιξη
για αυτο μην αγχωνεσαι
εγω ειμαι εδω για σενα
να ξερεις
πως μπορεις να βασιζεσαι πανω μου
θελω να σε βοηθησω
γιατι πραγματικα επιθυμω
να ξεπερασεις το προβλημα σου
αληθεια
πιστεψε με.

Δευτέρα 20 Μαΐου 2013

ο παπ(π)ας στο μοναστηρακι


παντα προτιμουσα να καθομαι
εξω απο τις εκκλησιες
ακομη και Εκεινος δε γουσταρει να μενει σπιτι
κοβει βολτες στο προαυλιο μαζι μου
ενω μεσα καποιοι πιστοι
εχουν ξεχασει πως να προσευχονται ουσιαστικα
κ το μονο που θυμουνται πια ειναι
μερικες ασημαντες υποσχεσεις
που δεν τηρηθηκαν.

τα κερια λιωνουν απο
το βαρος της ευθυνης τους
και ολοι οι αγιοι εχουν βαρεθει
να βρισκονται πισω απο τις εικονες
σαν τις κουκλες που στεκονται πισω
απο τις τζαμαριες των καταστηματων

και λιγο πιο περα
φαινεσαι εσυ
να κοιτας το μεγαλο σταυρο
που βρισκεται στην κορυφη
και προσπαθεις να προσανατολιστεις
να ρυθμισεις την πυξιδα μεσα σου
λιγο πριν ξεκινησεις για το μεγαλο ταξιδι
προς την αιωνιοτητα.

Σάββατο 18 Μαΐου 2013

ακαθοριστο πλαισιο


η προσμονη που μεγαλωνει μετρικα
με κοιταζει με το αγριο βλεμμα της
και με τυλιγει ολοενα και περισσοτερο
οπως η τιγρης το επομενο θηραμα της
το πιο περιεργο ομως ειναι
πως αυτη ειναι μια ομορφη αισθηση
οι αναστολες καταρρεουν η μια με την αλλη
ντομινο μιας αλληλουχιας γεγονοτων
και καθε ηχος απο το βαδισμα
που σε φερνει πιο κοντα μου
αντιστοιχιζεται μονοσημαντα με την εννοια της αρμονιας
η οποια ετοιμαζεται να παρει σειρα στο βατηρα της ζωης
για να βουτηξει σε μια θαλασσα που δε βρισκεται πια εδω
και οι ψηλοτεροι βραχοι της εχουν μετατραπει
σε λοφους γεματους λουλουδια που μοιαζουν με κοχυλια
για να υπενθυμιζουν σε ολους την αρχη της Ιστοριας
πισω απο αυτους τους σχηματισμους
κρυβεται μονο ο ηλιος τα βραδια
και δε θα επιστρεψει παρα μονο
για να οριστικοποιησει
να καθορισει και να κατευθυνει
το φως που απαιτειται
να σημανει την εναρξη της επιβιωσης.

leon

ωρες ωρες αισθανομαι τοσο φυλακισμενος
οσο ενα αλογο σε καρουζελ
μια φωτογραφια ενος ζωου σε κινηση
η αποθεωση της στατικοτητας της ζωης
να περιστρεφεται
στον αξονα σου
τι ειναι αυτο που με κανει
να γυρναω και να γυρναω
ποτε δε θα καταλαβω
περιστρεφομαι
για να μη σκεφτομαι
για να ξεχναω
πως δε μπορεις
ή για την ακριβεια δε θελεις
να ανεβεις πανω μου
και να τρεξεις μαζι μου περα
απο αυτη τη πολυχρωμη πλατφορμα
στον οριζοντα που ανοιγεται
μπροστα μας
εξω απο φωτα του μεγαλου δρομου

για αυτο λοιπον 
και γω μεσα σε αυτη τη αεανη φυγοκεντριση
μια μερα σαν και αυτη
που δεν διαφερει σε κατι απο τις προηγουμενες
με την πρωτη ευκαιρια
θα απογειωθω και με ενα σαλτο
θα βρεθω εξω απο τον κυκλο σου
και θα πεταξω
στο απειρο
κ ακομα παραπερα...

Τρίτη 14 Μαΐου 2013

καθε εποχη μου θυμιζει καλοκαιρι/το καλοκαιρι μου θυμιζει εσενα


οπως το αναρριχητικο φυτο
σκαρφαλωνει πανω στην ξυλινη οροφη
ετσι και εσυ εμφανιζεσαι
στο δικτυο μεσα απο μια φωτογραφια
σαν ψηφιακη αμαρτια
ο χρονος δεν ειναι ποτε αρκετος
και για αυτο οι αποφασεις
λαμβανονται διαδοχικα
οπως τα επαναλαμβανομενα μοτιβα
ενος αμφορεα
που περιεχει τα λουλουδια της νιοτης μας
ειμαστε μαργαριτες
που εχουν στημονες τα κεφαλια μας
και πεταλα την αυρα μας
κι ο ουρανος
βαρυς και ακορεστος
φτιαγμενος απο χρωματιστο τσιμεντο
λιγο πριν πεσει οριστικα πανω μας
κοιταζει αναποδα
ολες τις απεραντες ταρατσες
ενω οι κεραιες των τηλεορασεων
περιμενουν υπομονετικα
κατω απο τον καυτο ηλιο
το επομενο φυσημα του αερα
για να δροσιστουν.

οτι ειναι ωραιο με δενει μαζι σου/μονο η αγαπη με δενει μαζι σου

και καπως ετσι
εβαλε τον τυχερο στυλο στην τσεπη του
που του τον ειχε χαρισει ενα αγαπημενο του προσωπο
εκλεισε το μεγαλο τετραδιο
στη συνεχεια το παρεδωσε στον υπευθυνο
και μετα χωρις να ξανακοιταξει πισω
με ενα γρηγορο βηματισμο διενυσε την αποσταση απο
την αιθουσα μεχρι την εξωπορτα του κτιριου
ποτε δεν του εχει φανει τοσο μεγαλη αυτη η διαδρομη
κι οταν τελικα εφτασε στην πορτα
ενιωσε οπως ενας φυλακισμενος που αντικρυζει τον κοσμο
οταν τον αφησουν πλεον ελευθερο
ολο το καδρο που ανοιχτηκε μπροστα του
ειχε παρει φως
σαν μια φωτογραφια που καιγεται στην προσπαθεια της να εμφανιστει
ο αερας που φυσαγε ηταν μια χαραμαδα αισιοδοξιας
που τον οδηγησε γραμμικα σε εκεινη την ακτη
την ειχε ονειρευτει πολλες φορες οταν ηταν παιδι
και για πρωτη φορα ενιωσε πολυ ευτυχισμενος
οταν την αντικρυσε
για αυτο αποφασισε
να μην φυγει αμεσως
η ωρα περνουσε
και οταν ο οριζοντας
καταπιε οριστικα τον χαρτινο πορτοκαλι ηλιο
εκεινος εβγαλε τα ρουχα του
τα εθαψε στην αμμο
και περπατησε προς τη θαλασσα
μεχρι που το νερο τον καλυψε
απο κεινη τη μερα κανεις δεν τον ξαναειδε
καποιοι ειπαν πως εκεινος ο νεος πνιγηκε
καποιοι αλλοι αμφισβητησαν την ιστορια
ομως πολυ καιρο αργοτερα
καθως ενα μικρο κοριτσι εφτιαχνε ενα καστρο σε αυτη τη παραλια
βρηκε ενα πολυ ωραιο στυλο
ηταν λιγο κατεστραμενος και γεματος αμμο
μα δεν την πειραξε
υστερα το εδειξε στους γονεις της γεματη χαρα
για αυτη της την ανακαλυψη
και ειπε απο μεσα της
''θα κρατησω αυτο το στυλο,
για να θυμαμαι αυτη τη μερα για παντα."


Κυριακή 12 Μαΐου 2013

αντισυνταγματικος νομος

   Ποτε δεν ευχαριστηθηκε τον υπνο.Για πολυ καιρο ηταν για εκεινον το χειροτερο βασανιστηριο.Τον ενοχλουσαν βλεπεις τα φωτα της πλατειας και η φασαρια του απο πανω διαμερισματος.Καθοταν με τις ωρες στο κρεβατι σαν πτωμα που περιμενει στη σειρα για νεκροτομη και απο την ακρη του παραθυρου χαζευε οσα αστερια διακρινονταν οταν δεν ειχε συννεφα και τις ταρατσες απο τις απεναντι πολυκατοικιες.Παλαιοτερα ακομη και αυτο φανταζε παρηγορο τωρα ομως τιποτα δεν τον ικανοποιουσε.
   Παρεμενε λοιπον για ωρες ολοκληρες κατω απο αυτα τα απαισια σεντονια που ηταν προικα της μανας του και προσπαθουσε να ονειρευτει ξυπνιος μεσα στο σκοταδι.Γνωριζε οτι δεν ηταν αδυνατο,καποιοι τα ειχαν καταφερει στο παρελθον απλα απαιτουσε μεγαλη αυτοσυγκεντρωση.Η διαδικασια αυτη κραταγε ωρες χωρις ποτε να ερχεται το επιθυμητο αποτελεσαμα γεγονος που του προκαλουσε μια μικρη αναστατωση και θλιψη.Και μονο οταν ο πρωινος ηλιος εριχνε τις πρωτες αχτιδες του παιρνοντας ετσι εκδικηση απο τη νυχτα που περασε σηκωνε διαγωνια το παπλωμα εφερνε τον κορμο του σωματος του σε ορθη γωνια με το στρωμα και στη συνεχεια τοποθετουσε με μεγαλη προσοχη πρωτα το αριστερο του ποδι στο πατωμα και μετα το δεξι και με μια γρηγορη κινηση στεκοταν ορθιος.Ολο αυτο φυσικα δεν ηταν ενας ιδιοτυπος αυτισμος.Αγωνιζοταν και ο ιδιος να αντιμετωπισει ολη αυτη την κατασταση με χιουμορ στην προκληση της νεας ημερας.
   Ωστοσο ηξερε πως τιποτα δεν ειχε τελειωσει.Η καθαρση ακομη και τη στιγμη που ειχε σηκωθει απο το κρεβατι δεν θα ερχοταν παρα μονο αν η πεινα που ενιωθε παντα εκεινη την ωρα δεν ικανοποιουνταν.Η παρουσα σωματικη κατασταση τον οδηγουσε γραμμικα στην κουζινα.Ολο το φως που ξεχυνοταν καθως ανοιγε το ψυγειο ηταν ενα σχεδον μυστικιστικο θεαμα και το αντιμετωπιζε παντα με ενα παιδικο ενθουσιασμο αναφωνιζοτας "ωωωω".Υστερα επαιρνε ενα γιαουρτι η ενα σαντουιτς που ειχε φτιαξει απο το προηγουμενο βραδυ το οποιο συνηθιζε να τρωει λαιμαργα.Οταν τελειωνε φροντιζε να αλλαζει τη διαταξη απο τα μαγνητακια που ηταν κολλημενα στην καταψυξη.
   To μονο που ξερω σιγουρα ειναι πως δεν πηρε ποτε υπνωτικα.Μεχρι και σημερα δε μαθαμε αν ξεπερασε αυτο του το προβλημα.Ουτε και αν τελικα καταφερε να ονειρευτει με τα ματια του ανοιχτα.
   

ατιτλο


το τελος βρισκεται κοντα
η αγαπη φευγει λυπημενη
το φως του ηλιου φτανει ξαφνικα
και ο δρομος δειχνει να μακραινει

το μελλον τωρα μας κοιτα
μπροστα του στεκουμε πεσμενοι
ενα αστρο πανω απο τα κεφαλια μας γελα
στη γη να πεσει περιμενει

οι ανθρωποι πετουν ψηλα
μετα απ τη βροχη ο ουρανος σωπαινει
τα παντα γυρνουν στο πουθενα
κανενας τωρα δεν καταλαβαινει

χιλιαδες στο μυαλο τα ερωτηματικα
κ η απαντηση ερχεται μα δε μενει
σκεφτομαι πως τα πραγματα ειναι απλα
αραγε αυτο που ζω πραγματικα συμβαινει?

φοβαμαι μηπως ολα αυτα
τη συνειδηση αφησουν διχασμενη
αντιστροφα μετρω ξανα
καθε επιλογη μου μοιαζει καταδικασμενη

η καρδια χτυπαει ρυθμικα
την επιθυμια ξυπναει την κρυμενη
αν ησουνα εδω ξανα
διπλη χαρα η χαρα η μοιρασμενη.

Πέμπτη 9 Μαΐου 2013

sUb-MaRInO II

το ονομα σου θυμιζε
θαλασσα αγρια
τρομαγμενη
και συ πανω στην επιφανεια
δειχνεις τοσο ευτυχισμενη
καθως επιπλεεις
σ'αυτη την απεραντη ανασφαλεια
μαζι με αυτα που θες
ηχος απο ενα εκρεμμες
σκορπια φυλλα
που στροβιλιζονται
στο φυσημα του αερα
σαν το φως που χτυπαει
στο δικο σου βλεμμα
μεταμορφωνει την αληθεια
στο πιο μεγαλο ψεμα
σχεδον υπνωτικα
οσοι βρισκονται κοντα σου
κολλανε στο δερμα
και χανονται στο αρωμα σου
σε ολες τις σκεψεις που κανεις
οταν χαμογελας ή εισαι μονη
οταν πονας
η ψυχη σαν ανθος μεγαλωνει
μεσα απ τα ονειρα που πιστευεις
πως θα γινουν πραξη
στο τσιγαρο που καπνιζεις
ο κοσμος ολος σταχτη
που κρεμεται στην ακρη
και αυτη η γη
αλλαξε αξονα
περιστρεφεται με ανεξελεγκτο ρυθμο
ιδια με ενα δαχτυλιδι φανταστικο
γυρω απ του χεριου σου
το μικρο δαχτυλο.

Κυριακή 5 Μαΐου 2013

just a decision

το χασμα μεταξυ μας μεγαλωνει
και η δικη μου συνειδηση
ετοιμαζεται να επιχειρησει το μεγαλο αλμα
μα αυτη τη φορα δε θα φοβαται την πτωση
γιατι θα φοραει
για αλεξπιπτωτο
την αγαπη μου για σενα.

κομ

αυτο τον οροφο
ανεβηκες αμιλητος
στο τηλεφωνο του διαδρομου
ενας αντρας στεκοταν ακινητος
εβγαζε ηχους τρομακτικους
οταν ανοιγε το στομα
και συ τον παρατηρουσες
φορωντας μια ασπρη ρομπα
αναρωτηθηκες τοτε μηπως γνωριζε
κατι περισσοτερο
ηθελες να τον ρωτησεις
μα εφευγες παντα το συντομοτερο
απο μακρια φαινοταν φυσιολογικος
ισως να φταιγε ο αντικατροπτισμος
ολη αυτη η κατασταση
σ'ειχε επηρεασει
για αυτο καθε μεσημερι
εκανες παλι την ιδια σταση
τοτε εκεινος ο ανθρωπος
σε κοιταζε στα ματια
εκανε την υπαρξη σου
χιλια κομματια
"εχει δικιο" παραδεχτηκες
περπατησες μακρια
και η ζωη ειναι σκεφτηκες
μια μεγαλη συμφορα.

Πέμπτη 2 Μαΐου 2013

attenborough

ειμαι χελωνα
γρηγορος στη σκεψη
αργος στο βαδισμα
ενα ζωο
που μοιαζει με τροχοσπιτο
ειμαι σκαντζοχοιρος
εχω ασχημα αγκαθια στις πλατες
τραχυς στις ακρες
χωρις να το θελω
ειμαι χρυσοψαρο
ολη μερα κολυμπαω
μεσα σε μια γυαλα
ξεχνω και συγχωρω ευκολα
ειμαι σκυλος
ο καλυτερος σου φιλος
το μονο που ζηταω
ειναι λιγη τροφη
και παρεα στις βολτες τα βραδια
ειμαι πουλι
ενα περιστερι
ζω με ψιχουλα
φερνω την ειρηνη
ειμαι μελισσα
πεταω δεξια και αριστερα
δουλευω ολη μερα
για να φτιαξω το μελι

και εσυ
εισαι εισαι ενα φιδι
σερνεσαι μεσα στον κοσμο
θα με δαγκωσεις με τα μυτερα σου δοντια
θα αφησεις το δηλητηριο στο σωμα μου
με την πρωτη ευκαιρια.

FS (συντελεστης ασφαλειας)

    Υπαρχουν μερες οπως η σημερινη που αν με κοιταξεις με προσοχη θα καταλαβεις πως η μονη διαφορα μεταξυ μιας γλαστρας κ του κρανιου μου ειναι πως στο τελευταιο δεν ανθιζουν λουλουδια.Ο κοσμος ανεκαθεν αποτελουσε μια ανουσια κατασκευη και η πραγματικη κινητηριος δυναμη για οτι και αν εκανα ηταν η προσπαθεια μου να σου επιβληθω,επιφορτισμενη απο το αγχος για το αποτελεσμα.Μερικες φορες προσπαθω αντιστροφα να πεισω τον εαυτο μου πως οι προθεσεις μου ηταν αγνοτερες αλλα τοτε αυτοματα μετατρεπομαι στο πιο ανειλικρινη ατομο που εμφανιστηκε στην ανθρωπινη ιστορια,το πιο κενο κουτι δωρου ανοιξες ποτε μολονοτι εσενα σου αρεσε  η γευση που αφηνε το αιμα στο στομα.
    Βλεπεις κανενας δε συμπαθησε ποτε την αβεβαιοτητα,ειχε αιχμηρα ακρα και  αυτος ειναι ακομη ενας λογος για τον οποιο οι ανθρωποι αντιλαμβανονται καλυτερα το χωρισμο απο την ενωση.Για αυτο και εγω στο μεγαλο διλλημα διαλεγω τη διαλεκτικη αντι για την μνημη ως την υπερτατη ηδονη,το πιο αβυσαλεο παθος και ελπιζω καρτερτικα να εχω κανει λαθος και να χαθω μαζι με το πρωτο κυμα των παραθεριστων.Βαθια μεσα μου αλλωστε αντηχει μονο ο ηχος απο εναν μετρονομο ενα αδιαληπτο τικ τακ που με οδηγει στο συμπερασμα πως η ιδια φυση ειναι τοσο εγωκεντρικη που το μονο πλαισιο που μου αφηνει για να αναπτυχθω στο χωρο εχει τις διαστασεις τηλεφωνικου θαλαμου.
    Το δυστυχες ειναι πως μετα απο τετοιες ελιτιστικες σκεψεις καταληγω παλι στο αυτονοητο:πως αν τα φρουτα δεν ειχαν κουκουτσια και τα ψαρια δεν ειχαν κοκκαλα η επιβιωση στο μικροκοσμο που ζουμε αυτοεξοριστοι θα ηταν ανυποφορα βαρετη και προβλεψιμη.οχι πως δεν ειναι.

γραμμα στην Candy Quackenbush απο τον Christopher Carrion

καμια βολτα
μεσα στο σκοταδι
δεν μοιαζει με καμια προηγουμενη
με καμια επομενη
μα τωρα ομως
για πρωτη φορα
καθε βημα μου
ειναι πιο σιγουρο πια
και με παει
πιο κοντα
στο περβαζι απο το παραθυρο
που οδηγει στο ασυρματο αυριο
εκει που ειναι ολα
πιο ξεκαθαρα
πιο γαληνια
πιο ορθα δομημενα
με σαφη περιγραμματα
κατασκευασμενα απο το λευκο φως της ψυχης σου

εκει θα σε περιμενω
οσο χρειαστει
για να δω αν κερδισα το στοιχημα
με την αναδομηση
του μελλοντος.

Τρίτη 30 Απριλίου 2013

τιγκανα

θα δεσω τη γλωσσα μου
ενα κομπο
θα κοιταζω αναποδα
αυτο το δρομο
η βαρυτητα με διωχνει
προς τα επανω
γινομαι και γω
ενα αεροπλανο
μες την ατμοσφαιρα
παιρνω νεα σχηματα
το παρελθον γεματο
με μικρα εγληματα
παντα βρισκομουν
αναμεσα στα θυματα
μα μεχρι τωρα
αγνοουσα την ενωση
ζουσα σε μια αλλη χωρα
την αποξενωση
απεχθανομουν την αγαπη
γιατι δε καταλαβα ποτε
οτι σημαινε κατι
ετσι γελαστηκα
σα φαρος που σβηνει τα φωτα
βγαζει ολα τα πλοια
εξω απ τη ροτα
κι αν τελικα
αυτος ο κοσμος δεν αλλαξει
θα αλλαξω εγω
και θα λεω δεν πειραζει.

ζ/αχαρη

χρειαζεται προσπαθεια
αν οχι θα πολλαπλασιαζεται
συνεχεια αυτη η απαθεια
κι υστερα αλλος ενας
θα στεκεται μπροστα
στην κλειστη πορτα
χτυπαει για να μπει
και ειναι ηδη μεσα

απο τα κιαλια
απλωνεται μια εκταση
μια πολη ασφυκτικη
αναζητα τη βλαστηση
δυο σωματιδια αντιθετα
που συγκρουονται με βια
βρισκουν την αγαπη
εξω απ τις ταινιες τα βιβλια

φαινεται απλο
ποιος ξερει αν ειναι
εσυ ειναι πιθανο
μα τα ματια σου κλεισανε
και ποτε δεν τελειωνει
αυτη η συζητηση
ειμαστε μαζι
σε μια διαρκη αναζητηση
για ερωτα επαφη κ επικοινωνια
σαν τρια σημεια
που βρισκονται ολα στην ιδια ευθεια

μερα με τη μερα
η ζωη δυσκολευει
ομως κανε μια ευχη
οταν το νομισμα φευγει απ το χερι
απ το παραθυρο μυριζω
το βρεγμενο χωμα
το δικη σου επιστροφη
περιμενω ακομα

φαινεται απλο
ποιος ξερει αν ειναι
εσυ ειναι πιθανο
μα τα ματια σου κλεισανε
και ποτε δεν τελειωνει
αυτη η συζητηση
ειμαστε μαζι
σε μια διαρκη αναζητηση
για ερωτα επαφη κ επικοινωνια
σαν τρια σημεια
που βρισκονται ολα στην ιδια ευθεια