Κυριακή 12 Μαΐου 2013

ατιτλο


το τελος βρισκεται κοντα
η αγαπη φευγει λυπημενη
το φως του ηλιου φτανει ξαφνικα
και ο δρομος δειχνει να μακραινει

το μελλον τωρα μας κοιτα
μπροστα του στεκουμε πεσμενοι
ενα αστρο πανω απο τα κεφαλια μας γελα
στη γη να πεσει περιμενει

οι ανθρωποι πετουν ψηλα
μετα απ τη βροχη ο ουρανος σωπαινει
τα παντα γυρνουν στο πουθενα
κανενας τωρα δεν καταλαβαινει

χιλιαδες στο μυαλο τα ερωτηματικα
κ η απαντηση ερχεται μα δε μενει
σκεφτομαι πως τα πραγματα ειναι απλα
αραγε αυτο που ζω πραγματικα συμβαινει?

φοβαμαι μηπως ολα αυτα
τη συνειδηση αφησουν διχασμενη
αντιστροφα μετρω ξανα
καθε επιλογη μου μοιαζει καταδικασμενη

η καρδια χτυπαει ρυθμικα
την επιθυμια ξυπναει την κρυμενη
αν ησουνα εδω ξανα
διπλη χαρα η χαρα η μοιρασμενη.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου