οτι ειναι ωραιο με δενει μαζι σου/μονο η αγαπη με δενει μαζι σου

και καπως ετσι
εβαλε τον τυχερο στυλο στην τσεπη του
που του τον ειχε χαρισει ενα αγαπημενο του προσωπο
εκλεισε το μεγαλο τετραδιο
στη συνεχεια το παρεδωσε στον υπευθυνο
και μετα χωρις να ξανακοιταξει πισω
με ενα γρηγορο βηματισμο διενυσε την αποσταση απο
την αιθουσα μεχρι την εξωπορτα του κτιριου
ποτε δεν του εχει φανει τοσο μεγαλη αυτη η διαδρομη
κι οταν τελικα εφτασε στην πορτα
ενιωσε οπως ενας φυλακισμενος που αντικρυζει τον κοσμο
οταν τον αφησουν πλεον ελευθερο
ολο το καδρο που ανοιχτηκε μπροστα του
ειχε παρει φως
σαν μια φωτογραφια που καιγεται στην προσπαθεια της να εμφανιστει
ο αερας που φυσαγε ηταν μια χαραμαδα αισιοδοξιας
που τον οδηγησε γραμμικα σε εκεινη την ακτη
την ειχε ονειρευτει πολλες φορες οταν ηταν παιδι
και για πρωτη φορα ενιωσε πολυ ευτυχισμενος
οταν την αντικρυσε
για αυτο αποφασισε
να μην φυγει αμεσως
η ωρα περνουσε
και οταν ο οριζοντας
καταπιε οριστικα τον χαρτινο πορτοκαλι ηλιο
εκεινος εβγαλε τα ρουχα του
τα εθαψε στην αμμο
και περπατησε προς τη θαλασσα
μεχρι που το νερο τον καλυψε
απο κεινη τη μερα κανεις δεν τον ξαναειδε
καποιοι ειπαν πως εκεινος ο νεος πνιγηκε
καποιοι αλλοι αμφισβητησαν την ιστορια
ομως πολυ καιρο αργοτερα
καθως ενα μικρο κοριτσι εφτιαχνε ενα καστρο σε αυτη τη παραλια
βρηκε ενα πολυ ωραιο στυλο
ηταν λιγο κατεστραμενος και γεματος αμμο
μα δεν την πειραξε
υστερα το εδειξε στους γονεις της γεματη χαρα
για αυτη της την ανακαλυψη
και ειπε απο μεσα της
''θα κρατησω αυτο το στυλο,
για να θυμαμαι αυτη τη μερα για παντα."