Σάββατο 18 Μαΐου 2013

ακαθοριστο πλαισιο


η προσμονη που μεγαλωνει μετρικα
με κοιταζει με το αγριο βλεμμα της
και με τυλιγει ολοενα και περισσοτερο
οπως η τιγρης το επομενο θηραμα της
το πιο περιεργο ομως ειναι
πως αυτη ειναι μια ομορφη αισθηση
οι αναστολες καταρρεουν η μια με την αλλη
ντομινο μιας αλληλουχιας γεγονοτων
και καθε ηχος απο το βαδισμα
που σε φερνει πιο κοντα μου
αντιστοιχιζεται μονοσημαντα με την εννοια της αρμονιας
η οποια ετοιμαζεται να παρει σειρα στο βατηρα της ζωης
για να βουτηξει σε μια θαλασσα που δε βρισκεται πια εδω
και οι ψηλοτεροι βραχοι της εχουν μετατραπει
σε λοφους γεματους λουλουδια που μοιαζουν με κοχυλια
για να υπενθυμιζουν σε ολους την αρχη της Ιστοριας
πισω απο αυτους τους σχηματισμους
κρυβεται μονο ο ηλιος τα βραδια
και δε θα επιστρεψει παρα μονο
για να οριστικοποιησει
να καθορισει και να κατευθυνει
το φως που απαιτειται
να σημανει την εναρξη της επιβιωσης.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου