w.t.p.

θελοντας και μη
χωρεσαμε και σ αυτη
την εποχη
σαν το νερο πηραμε
το σχημα του δοχειου
που μας εριξαν
και το σφραγισαν
για να μην περναει αερας
υπομειναμε πολλα
για να εξασφαλισουν
ελαχιστα
δεχτηκαμε προσβολες
χλευασμους
ολη την αγενεια
με ενα περιτυλιγμα
μιας υπευθυνοτητας
και ενος πλασματικου
ενδιαφεροντος
που το ανοιγουμε τωρα
και βρισκομαστε αντιμετωποι
με την απωλεια του νοηματος
καθως τελειωνουν και αυτα
τα ψεματα
αντι να υψωσουμε το οποιο
αναστημα μας απεμεινε
προτιμαμε να
μενουμε αδρανεις
και περιμενουμε μια νεα πτωση
για να μετακινηθουμε ξανα
μεσα στο χωρο.