Κυριακή 2 Ιουνίου 2013

six cold feet of ground

καθε φορα
που εγκαταλειπω τη μνημη μου
ελπιζω να ειναι η τελευταια
μα αφηνω παντα ιχνη πισω
σκοπιμα για να μπορω
να επιστρεφω παλι
να φορτωνω με σκεψεις
το αδειο μου κεφαλι
φανταζει στα αληθεια
σαν τοιχος ψηλος
απροσπελαστος
θα σχεδιασω πανω του μια πορτα
και θα περασω απο μεσα
υπαρχουν λυσεις για ολα τελικα
υπαρχει και μια αλλη εκδοχη
αυτης της πραγματικοτητας
που περιμενει ανυπομονα
να μας τυλιξει μεσα της
να εξαφανισει τα σημαδια
απ τις πληγες μας ανοιξε
αυτη η βροχη απο υποσχεσεις
ποτισε τη γη και γεννησε
προσδοκιες που εμοιαζαν με τερατα
ετσι αυθαιρετα λοιπον γραφω
αυτους τους τιτλους τελους τωρα
και ειμαι βεβαιος πια
πως αν πεθαινα σημερα
θα προτιμουσα να κοιταζω εσενα
αντι για το ηλιοβασιλεμα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου