Πέμπτη 2 Μαΐου 2013

FS (συντελεστης ασφαλειας)

    Υπαρχουν μερες οπως η σημερινη που αν με κοιταξεις με προσοχη θα καταλαβεις πως η μονη διαφορα μεταξυ μιας γλαστρας κ του κρανιου μου ειναι πως στο τελευταιο δεν ανθιζουν λουλουδια.Ο κοσμος ανεκαθεν αποτελουσε μια ανουσια κατασκευη και η πραγματικη κινητηριος δυναμη για οτι και αν εκανα ηταν η προσπαθεια μου να σου επιβληθω,επιφορτισμενη απο το αγχος για το αποτελεσμα.Μερικες φορες προσπαθω αντιστροφα να πεισω τον εαυτο μου πως οι προθεσεις μου ηταν αγνοτερες αλλα τοτε αυτοματα μετατρεπομαι στο πιο ανειλικρινη ατομο που εμφανιστηκε στην ανθρωπινη ιστορια,το πιο κενο κουτι δωρου ανοιξες ποτε μολονοτι εσενα σου αρεσε  η γευση που αφηνε το αιμα στο στομα.
    Βλεπεις κανενας δε συμπαθησε ποτε την αβεβαιοτητα,ειχε αιχμηρα ακρα και  αυτος ειναι ακομη ενας λογος για τον οποιο οι ανθρωποι αντιλαμβανονται καλυτερα το χωρισμο απο την ενωση.Για αυτο και εγω στο μεγαλο διλλημα διαλεγω τη διαλεκτικη αντι για την μνημη ως την υπερτατη ηδονη,το πιο αβυσαλεο παθος και ελπιζω καρτερτικα να εχω κανει λαθος και να χαθω μαζι με το πρωτο κυμα των παραθεριστων.Βαθια μεσα μου αλλωστε αντηχει μονο ο ηχος απο εναν μετρονομο ενα αδιαληπτο τικ τακ που με οδηγει στο συμπερασμα πως η ιδια φυση ειναι τοσο εγωκεντρικη που το μονο πλαισιο που μου αφηνει για να αναπτυχθω στο χωρο εχει τις διαστασεις τηλεφωνικου θαλαμου.
    Το δυστυχες ειναι πως μετα απο τετοιες ελιτιστικες σκεψεις καταληγω παλι στο αυτονοητο:πως αν τα φρουτα δεν ειχαν κουκουτσια και τα ψαρια δεν ειχαν κοκκαλα η επιβιωση στο μικροκοσμο που ζουμε αυτοεξοριστοι θα ηταν ανυποφορα βαρετη και προβλεψιμη.οχι πως δεν ειναι.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου